फिरून गाव पालत घालून .आंबे ,काजू , फणसाने तृप्त होऊन . आणि कडाक्याच उन सोसून , घामाच्या झळा झेलून ,सारेजण शाळेच्या खरेदीस लागले ,नवीन नवीन वस्तू जसे कपडे , चकचकीत शूज , नवीन बॅग , नवी कोरी पुस्तक , पावसाळी कपडे छत्र्या अगदी विविध आणि निरनिराळ्या रंगाच्या तसेच पट्टी ,पेन्सील पासून वह्या पुस्तकांच्या कवर पर्यंत.सगळ्या गोष्टींची खरेदी एकदम मजेत आणि उत्साहाने सुरु झालीये ..............बाजारात अगदी नवीन नवीन प्रकारच्या वस्तुकी देखील आल्यात तशीच पावसाची हि उत्सुक्ता अवर्णनीय आहे .
शाळेत असताना..............सुट्टीची........विविध ठिकाणी फिरण्याची..................
मज्या करण्याची.गावाला जाण्याची.नातेवाइक मित्र मंडळीना भेटण्याची.आंबे ,काजू ,फणस खाण्याची.जंगलात फिरण्याची.झाडावर चढण्याची.आणि सुट्टी असताना.शाळेची.शाळेतील मित्र मैत्रिणींची.मधल्या सुट्टीची.डब्याची.डब्यातील खाउची.ऑफ तासाची.आवडत्या शिक्षकांची.ग्रुप मधल्या गप्पांची .खिशातल्या चण्याची.गेट बाहेरील चिंचांची.कँटींनच्या सामोस्याची.शाळे बाहेच्या कट्ट्याची.अलारामच्या बेलची ओढ् लागते.आणि कधी एकदा शाळेत जातो असे वाटू लागते.
एवढ्या.......दिवसांच्या सुट्टी नंतर मज्या करून भटकंती करून एकदाची शाळा सुरु होणार.......सगळे मित्र मैत्रीण आपल्याला परत भेटणार खूप धमाल मस्ती मज्या पावूस............. आणि तो दिवस जवळ आला..मी खूप उत्साहाने उठून तयारी केली .झाल नेमका पाउस आला..!
अरे बापरे..........आजचं जाण बोंबलत कि काय ? हा प्रश्न पडला पण लक्षात आल मग केलेल्या खरेदीच काय.चढवला रेनकोट आणि घर सोडल .मस्त पावूस पडत आहे .मध्ये मध्ये काही मित्रमैत्रिणी भेटत होत्या.....उत्साह हि वाढत होता शेवटी पावसाचा आनंद लुटत शाळा गाटली शाळेच्या आवारात पोहोचताच मन अगदी प्रसन्न वाटू लागले असे वाटत होते कि शाळा हि खूप खुष आहे . आम्ही परत आल्या बद्दल आणि आमच स्वागत करत आहे . खर म्हणायच तर शाळा म्हणजे आपली आईच म्हणायला हवे कारण सगळा अभ्यास , संस्कार , नाती , खेळ , स्पर्धा , जेवण आपण तिच्याच देखरेखी खाली आणि तिच्या आवारातच करत असतो मुळात . आयुष्यातील अर्ध्याहून जास्त वेळ आपण आणि शाळा एकत्र काढतो . म्हणून आपण शाळेला कधीच विसरू शकत नाही ..................... आम्ही सगळे शाळेच्या आवारातच उभे होतो .प्रार्थना सुरु झाली आणि मनाला वाटल चला.............पुन्हा एकदा शाळे मध्ये ..............
.............पुन्हा एकदा शाळे मध्ये ..............
चैताली कदम
No comments:
Post a Comment